Ben je een gedreven verloskundige, onstopbaar maar ervaar je burn-outklachten?

Brigit is onverwacht zwanger van haar tweede kindje. Toen ze de test deed, voelde ze geen blijdschap, maar vooral verwarring. Ze wist niet zeker of ze deze zwangerschap wel wilde. De gedachte aan opnieuw moeder worden riep vooral spanning op. Ze schaamde zich voor die gevoelens, want “je hoort toch blij te zijn?” Tijdens haar eerste zwangerschap had Brigit hoge verwachtingen. Maar de bevalling verliep anders dan gehoopt: zwaar, chaotisch en intens. Daarna volgde een kraambed dat allesbehalve roze was. Haar zoontje huilde veel, ze voelde zich uitgeput en onzeker. In plaats van te genieten, twijfelde ze voortdurend aan zichzelf. Was ze wel een goede moeder? Toen ze opnieuw zwanger bleek, kwamen al die gevoelens weer naar boven. Ze voelde zich overvallen, en het idee dat ze weer door zo’n periode moest, maakte haar angstig. Wilde ze deze zwangerschap wel echt? Een moeilijke vraag die Brigit wakker hield en niet met haar vriendinnen kon bespreken. Gelukkig kon ze terecht bij Yvonne, verloskundige coach die haar wél kon helpen met deze vraag. Yvonne luisterde zonder oordeel. Ze stelde geen standaard vragen, maar ging echt met Brigit in gesprek. Al snel wist ze de vinger op de zere plek te leggen: Brigit voelde zich geen goede moeder. Niet omdat ze het niet was, maar omdat de omstandigheden haar vertrouwen hadden ondermijnd.

Over mannen raak ikniet uitgepraat

Michelle had zich haar bevalling heel anders voorgesteld. Ze had gehoopt op een moment van magie, van oerkracht en verbinding. Maar wat ze kreeg, was iets totaal anders. “Mijn bevalling was allesbehalve wat ik had gehoopt. Ik voelde me uitgeput, verdrietig… en vooral: alleen.” Na een pittige bevalling bleef Michelle achter met een lichaam dat niet meer vertrouwd voelde. Terwijl de wereld om haar heen gewoon doorging—met kraamvisite, luiers, en het ‘genieten van je baby’—bleef zij hangen in een waas van vragen, tranen en stilte. Ze kon haar verhaal nergens echt kwijt. En dat vrat aan haar. Ze begon aan alles te twijfelen, vooral aan zichzelf. Was ze wel sterk genoeg? Had ze iets verkeerd gedaan? Het voelde alsof ze faalde, terwijl ze juist iets ongelooflijks had gedaan: een kind op de wereld gezet! Tot ze in gesprek kwam met Susan, verloskundige coach. Er gebeurde wat met Michelle, van binnen. Geen snelle adviezen. Geen “je moet gewoon genieten.” Maar een plek waar ze mocht praten. Waar ze verdriet mocht voelen. Waar ze niet hoefde te doen alsof.  “Voor het eerst voelde ik me gehoord,” zegt Michelle. “Stap voor stap vond ik weer rust. En mezelf.”

Als je je een slechte moeder voelt

Toen Tabitha zwanger was van haar eerste kindje, voelde ze zich vaak gespannen. Vooral de gedachte aan de bevalling maakte haar zenuwachtig. “Wat als het anders loopt dan ik hoop?” vroeg ze zich regelmatig af. Haar verloskundige raadde haar aan om samen met haar man Bram een mindfulnesstraining te volgen. In het begin was Tabitha sceptisch – stilzitten en ademhalen, wat zou dat nou helpen? Maar al na een paar sessies merkte ze verschil. De training gaf haar handvatten om met haar spanning om te gaan. Ze leerde haar gedachten te observeren zonder er meteen in mee te gaan. En ze ontdekte dat ze haar ademhaling kon gebruiken om rust te vinden, zelfs als alles om haar heen druk en chaotisch was.  Tijdens de bevalling bleek die rust goud waard. Het liep niet helemaal zoals gepland – het duurde langer, er kwamen onverwachte momenten – maar Tabitha bleef opmerkelijk kalm. Ze kon beter luisteren naar haar lichaam, en ook Bram wist dankzij de training hoe hij haar kon ondersteunen. Ze voelden zich samen sterker.

Ook verloskundigen kunnen zorgen hebben