Logo

Client- en praktijkverhalen

door In de spotlight 31 maart 2025
Specialiteit: extreme zwangerschapsmisselijkheid
door Andrea Ivanovic 24 maart 2025
Het begon allemaal toen ik erachter kwam dat ik zwanger was. Ik had verwacht dat ik op een roze wolk zou zitten, maar niets was minder waar. Al snel werd ik overvallen door extreme zwangerschapsmisselijkheid. Het was zo erg dat ik bijna niets binnen kon houden en ik begon af te vallen. Ik maakte me grote zorgen over mijn baby. Zou hij wel genoeg voedingsstoffen binnenkrijgen? Was dit wel normaal? Ik probeerde van alles om de misselijkheid te verminderen. Mijn vriendinnen en moeder kwamen met allerlei adviezen: gemberthee, crackers eten voor het opstaan, kleine maaltijden verspreid over de dag. Maar niets hielp en soms leek het zelfs erger te worden. Ik voelde me wanhopig. Hoe moest ik mijn zwangerschap doorkomen als ik me zo ellendig voelde? Waar was die gelukzalige roze wolk waar iedereen het over had? De zorgen stapelden zich op. Ik voelde me een slechte moeder nog voordat mijn baby geboren was. Ik werd steeds somberder en de angst dat het nooit meer goed zou komen nam toe. Totdat ik de tip kreeg om naar verloskundige coach Marjolein te gaan. 
door Lees over 17 maart 2025
In mijn achtertuin gebeurt het
door Andrea Ivanovic 10 maart 2025
Op het eerste gezicht leek alles perfect. Ik had een mooie baby, een liefdevolle man en alles wat ik maar kon wensen. Iedereen zag me glimlachen en dacht dat ik het moederschap moeiteloos onder de knie had. Zelfs mijn man, die altijd zo oplettend was, geloofde dat ik gelukkig was. Maar diep vanbinnen voelde ik me eenzaam en overweldigd. 24/7 zorgen voor mijn dochter was niet wat ik me had voorgesteld. Het was zwaar, uitputtend, en soms verlangde ik stiekem terug naar mijn oude leven. Ik miste mijn werk, de dagelijkse interacties met collega's, en zelfs de kleine frustraties die toen zo groot leken. Het leek alsof iedereen om me heen gelukkig was en doorging met hun leven, terwijl ik stilstond. Mijn vriendinnen en zus waren altijd druk en hadden hun eigen leven, waardoor ik me nog meer geïsoleerd voelde. Avonden doorbrengen met mijn dochter was prachtig, maar ik miste het echte contact met volwassenen. Ik verloor mezelf een beetje in het moederschap en wist niet meer waar ik behoefte aan had. Toen hoorde ik via via over Leanne, een verloskundige coach. Het kostte me tijd om de stap te zetten, maar uiteindelijk besloot ik contact met haar op te nemen. Tijdens onze eerste sessie voelde ik meteen een last van mijn schouders vallen. Leanne luisterde echt naar me, zonder oordeel. Eindelijk durfde ik toe te geven hoe zwaar ik het had en hoe eenzaam ik me voelde.
door Voor het voetlicht 3 maart 2025
Is je wolk niet roze maar grijs?
door Andrea Ivanovic 24 februari 2025
Na de geboorte van mijn zoontje was ik vol goede bedoelingen, maar het moederschap bleek een enorme uitdaging. Ik wilde alles perfect doen, van borstvoeding geven tot slaapjes plannen. Maar al snel voelde ik me uitgeput en onzeker. Het leek alsof ik nooit genoeg deed voor mijn baby. Elke huilbui, elke nacht dat hij niet wilde slapen, voelde als een persoonlijke mislukking. Ik dacht dat ik alles alleen moest doen, maar op een dag besefte ik dat ik hulp nodig had. Via een vriendin hoorde ik over een verloskundige coach. Tijdens onze eerste sessie voelde ik me eindelijk gehoord. Ze luisterde naar mijn verhalen, begreep mijn angsten en gaf me praktische tips. Ze liet me inzien dat goed voor mezelf zorgen net zo belangrijk is als goed voor mijn zoontje zorgen. 
door Lees over 17 februari 2025
Jolanda steunt moedige vrouwen
door Eliane Coutinho 10 februari 2025
Vier dagen geleden deed een ervaren verloskundige collega uit Twente een beroep op mij. Een cliënte van haar was bevallen van haar derde kind. De eerste twee bevallingen waren goed gegaan. Bij kindje drie was er sprake van een traumatische bevalervaring. Tijdens de inleiding ontstond er een ernstig probleem met de navelstreng. Het gevolg was dat er een spoedkeizersnede plaatsvond na algehele narcose. Moeder werd wakker met een kind naast haar. Ze kon niet bij het gevoel dat dit haar baby was, het kind waar ze zo ontzettend naar had uitgekeken. De baby was nu erg onrustig. Hij huilde veel. Moeder zelf was eveneens onrustig, vreesde voor een slechte hechting en voelde zich daar heel rot over. De collega belde mij toen het kind ongeveer tien dagen oud was. Ze vroeg of ik zo snel mogelijk kon helpen. De wachtlijsten voor psychologische hulp zijn in de regio lang, ongeveer drie tot vier maanden. Gister gingen we samen op huisbezoek. Moeder deed open, bij binnenkomst lag de onrustige baby net te slapen. Moeders lichaam reageerde op mij, ze vond het spannend. De slapende baby werd wakker en begon te krijsen. Hij was niet stil te krijgen. 
MEER POSTS
Share by: