"Achteraf denk ik wel, waar maakte ik me zorgen over?" Aan het woord is Chantal, moeder van twee met een groot verlangen naar een derde. "Een paar maanden geleden werd het echt een groot ding. Je moet weten ik ben op jonge leeftijd heel makkelijk zwanger geworden, op mijn 22e en 24 ben ik bevallen van twee gezonde kindjes. Nu ben ik 29 en we willen graag een derde kind, maar het lukte niet. Althans, we waren een half jaar bezig, dus ik begon me heel erg zorgen te maken of ik niet te oud was".

Dus ik belde Sanne om een afspraak te maken voor coaching, want ook ik weet dat als je je te druk maakt, het al helemaal niet wil lukken. Ik kende haar al van de vorige zwangerschappen, dus dan is de drempel niet zo hoog.

Ze vroeg liefdevol en geduldig wat er aan de hand was en ik zag heus wel in haar ogen en hoorde aan haar kleine grapjes dat het niet zo'n serieus groot probleem was. Maar toch nam ze me serieus. En al snel nam het gesprek een andere wending dan ik had verwacht. We kregen het over mijn in januari overleden vader en ik begon heel erg te huilen.

'Mijn zorgen werden vervangen door ruimte voor een kindje.'

Sanne bleef rustig en legde uit, dat het er wel op leek dat dit eerst moest voor we een nieuw kindje konden verwelkomen. Dat leek me echt heel vreemd, maar toch stemde ik toe om de volgende keer een opstelling te gaan doen.

Ik wist niet wat het zou zijn, maar ik mocht allerlei voorwerpen uit haar kamer zoeken voor verschillende mensen, situaties (werk enzo) en gevoelens en zette ze ten opzichte van elkaar neer. Ook nog met briefjes en pijltjes, wie waarnaar keek. Ik vond het best zweverig, maar aan de andere kant ook heel gewoon om te doen.

Daarna maakte ik een foto en vroeg Sanne wat er veranderd moest worden voordat het derde kindje (wat ver weg stond in de opstelling) dichterbij kon komen. Langzaam maar zeker verschoof ik een paar dingen en moest een paar keer slikken. Uiteindelijk stond alles anders en het symbool wat het kindje voorstelde heel dichtbij.

Nadat ik weer een foto mocht maken, rondden we het af en zou het volgens Sanne binnen afzienbare tijd gebeuren. Dat leek me sterk. Maar ik mocht haar twee (!) maanden later al bellen om me te begeleiden bij deze zwangerschap!

Hoe het kan, weet ik niet, maar ik maakte me er geen zorgen meer om ofzo, en toen was er wel ruimte voor dit kindje. Nou maar hopen dat de zwangerschap en bevalling net zo gaan als bij de andere twee, dan ben ik een gelukkig mens. "Ben ik geloof ik nu al", zegt Chantal.