Logo
Gideanne Bröcheler • 19 augustus 2024

Alles mag er zijn

Een aantal weken na de bevalling van mijn kindje ging ik op aanraden van mijn verloskundige naar Gideanne. Ik wilde graag positiever op mijn bevalling terugkijken. Ik ben nogal snel ontevreden en dus ook over de bevalling. Ik had graag thuis willen bevallen, in bad, maar dat is allemaal niet gelukt. Ik legde een enorme druk op mezelf. Het voelde voor mij alsof ik gefaald had.

De gesprekken met Gideanne zorgden er voor dat ik me gehoord voelde. Hoe was het voor mij? Wat had ik graag gewild? Ik vond de erkenning fijn dat het heftig was en dat ook sommige dingen die ik heb ervaren niet raar waren. Ook legde Gideanne vanuit haar ervaring als verloskundige aspecten van mijn bevalling uit, waardoor ik beter begreep waarom de geboorte verliep zoals het verliep.


Wat ik daarnaast fijn vond bij Gideanne is dat alles er mocht zijn. Soms had ik wat meegemaakt gedurende de periode dat ik bij haar kwam, van kleine zaken tot aan grotere dingen, waardoor we de sessies zelfs even moesten opschorten. Fijn dat hier ruimte voor gemaakt kon worden tijdens de gesprekken.

Vertellen over je ervaring en uitleg over de geboorte helpen bij het verwerken van de bevalling.

Gideanne heeft mij geleerd dat de keuzes die ik maakte tijdens de bevalling, zoals naar het ziekenhuis gaan, op dát moment in dié bepaalde omstandigheden zijn gemaakt. En dat soms de omstandigheden gewoon zo waren, ook buiten mijn macht om. Ook leerde ze me meer naar mijn (moeder)gevoel te luisteren. Dit laatste vond ik ook enorm waardevol. Ik zag mezelf nooit als iemand die een moeder kon worden, en inmiddels voelt het toch dat deze rol ook bij me past.

Ik raad de begeleiding van Gideanne aan. Ik heb haar aandacht, begrip, suggesties en hulp bij keuzes maken als zeer prettig ervaren en dit heeft mij een stukje meer vertrouwen gebracht in mezelf, ook voor een eventuele toekomstige zwangerschap. Hier ben ik Gideanne zeer dankbaar voor.

Meer client- en praktijkverhalen

door Andrea Ivanovic 14 april 2025
Lieke vertelt over haar miskraam, nu een jaar geleden: Het overkwam mij, een miskraam. Ik weet dat het “veel voorkomt,” dat het iets is wat je lichaam vaak zelf oplost. Iedereen praat erover alsof het normaal is, alsof het gewoon een onderdeel van het leven is. Maar toen ik daar zat op het toilet, geconfronteerd met bloed en pijn na 10 weken zwangerschap, voelde het allesbehalve normaal. Het was alsof een stuk van mij werd weggerukt, een leegte die niemand leek te zien. Ik was verbaasd, zelfs een beetje geschrokken, hoeveel impact het op mij had. Het voelde alsof de wereld gewoon doorging, alsof niemand begreep hoe groot dat verlies voor mij was. Mijn lichaam had zijn ‘werk’ gedaan, maar mijn hart had het nog lang niet verwerkt. Ik voelde verdriet dat diep ging, een pijn die niet zomaar wegwaaide.  Wat me ook raakte, was hoe weinig aandacht er voor is. Het was alsof ik door moest, alsof rouw en verdriet niet helemaal gepast waren. Maar dat kon ik niet. Dit had tijd nodig. Ik moest ruimte vinden om dit te verwerken, om mezelf toe te staan verdrietig te zijn. Hoe ‘normaal’ het ook mag zijn voor anderen, het was allesbehalve gewoon voor mij.
door Kennismaken met 7 april 2025
Hoe wordt een moeder geboren?
door In de spotlight 31 maart 2025
Specialiteit: extreme zwangerschapsmisselijkheid
Alle nieuwsberichten
Share by: