Evelyne Thelen • 2 september 2024

Ik vind het moeilijk om moeder te zijn

Ze zei: "Ik vind het moeilijk om moeder te zijn. Ik ben alleen maar aan het zorgen en verzorgen. En daarbij ben ik ook nog eens overbezorgd; vraag me voortdurend af of ik het wel goed doe. Als ik naar mijn vriend kijk, dan zie ik dat het hem zo gemakkelijk af gaat. Hij is zo blij en kan echt van ons dochtertje genieten. Ik niet. Mijn energie is laag en ik mis het hebben van een ritme. Soms vraag ik me af "waar ben ik aan begonnen?"

Moederschap vraagt bereidheid tot veranderen. Zeg jij 'ja' tegen de beweging die dat van je vraagt?

Iedere keer worden wij, verloskundige coaches, geraakt door de verhalen die moeders ons vertellen. Wat ons vooral treft is hun openhartigheid, hun zelfinzicht, hoe goed ze dat verwoorden en vervolgens 'ja' zeggen tegen het besef dat het moederschap vraagt om in beweging te komen.


Om niet thuis op de bank te blijven afwachten totdat alles beter wordt. Om bereid te zijn zichzelf onder de loep te nemen, zodat ze verder komen in hun ontwikkeling als moeder en als mens.


Dat 'ja' zeggen is een sprong in het diepe. Je weet niet wat je allemaal gaat tegenkomen. Daar is moed en lef voor nodig. Met een verloskundige lifecoach kan je onderzoeken wat er nodig is om het moederschap te verweven in je leven. Dan kom je in een nieuwe balans.


Deze moeder, die twijfels had over haar moederschap, is gegroeid in haar rol en kan inmiddels genieten van haar dochter. 


Meer client- en praktijkverhalen

door Andrea Ivanovic 14 april 2025
Lieke vertelt over haar miskraam, nu een jaar geleden: Het overkwam mij, een miskraam. Ik weet dat het “veel voorkomt,” dat het iets is wat je lichaam vaak zelf oplost. Iedereen praat erover alsof het normaal is, alsof het gewoon een onderdeel van het leven is. Maar toen ik daar zat op het toilet, geconfronteerd met bloed en pijn na 10 weken zwangerschap, voelde het allesbehalve normaal. Het was alsof een stuk van mij werd weggerukt, een leegte die niemand leek te zien. Ik was verbaasd, zelfs een beetje geschrokken, hoeveel impact het op mij had. Het voelde alsof de wereld gewoon doorging, alsof niemand begreep hoe groot dat verlies voor mij was. Mijn lichaam had zijn ‘werk’ gedaan, maar mijn hart had het nog lang niet verwerkt. Ik voelde verdriet dat diep ging, een pijn die niet zomaar wegwaaide.  Wat me ook raakte, was hoe weinig aandacht er voor is. Het was alsof ik door moest, alsof rouw en verdriet niet helemaal gepast waren. Maar dat kon ik niet. Dit had tijd nodig. Ik moest ruimte vinden om dit te verwerken, om mezelf toe te staan verdrietig te zijn. Hoe ‘normaal’ het ook mag zijn voor anderen, het was allesbehalve gewoon voor mij.
door Kennismaken met 7 april 2025
Hoe wordt een moeder geboren?
door In de spotlight 31 maart 2025
Specialiteit: extreme zwangerschapsmisselijkheid
Alle nieuwsberichten