Eliane Coutinho • 3 januari 2023

Het Nieuwe Jaar

Op deze voor mij eerste werkdag had ik 3 coaching sessies staan met 3 verschillende vrouwen, 3 verschillende mama’s.


De eerste mama had een traumatische bevalervaring gehad. Na de bevalling heeft zij 3 EMDR behandelingen gehad. Ondanks deze behandelingen durfde zij haar hart (nog een kind) niet meer te volgen. De angst voor nog een bevalling was te groot. Het leven besloot anders, een ongeplande zwangerschap veranderde alles. De angst voor de bevalling werd niet kleiner maar groeide groter in 2022 en reist zo mee het geboortejaar 2023 van haar kind, in…


De tweede moeder heeft grote angst voor de dood. Dit had ze overgehouden aan een eerdere zwangerschap die buitenbaarmoedelijk bleek en voor enorme problemen zorgde. Er was toen zoveel pijn, zo veel angst, zoveel bloedverlies en dat werd doodsangst. Deze zwangerschap is voor haar verbonden aan doodsangst. Dit is ver voor het jaar 2023 ontstaan maar reist het geboortejaar in van haar kind….


De derde moeder is met lege handen geëindigd. Aan het einde van de zwangerschap was er geen leven meer. Het hart dat verlangt, het hart dat mist, de handen die leeg zijn, ontstaan in 2022 maar reist zo 2023 in.


Wat deze 3 vrouwen bij mij bracht herinnerde mij aan het feit dat wat ik deed in de voorgaande jaren (combinatie van verloskunde, coaching, lichaamsgericht werk, trauma en preventie) ik het komende jaar zal blijven doen. Dat reist in 2023 met mij mee.


NB: met toestemming van cliënten gepost.


Meer client- en praktijkverhalen

door Voor het voetlicht 26 oktober 2025
Ben je een gedreven verloskundige, onstopbaar maar ervaar je burn-outklachten?
door Andrea Ivanovic 20 oktober 2025
Brigit is onverwacht zwanger van haar tweede kindje. Toen ze de test deed, voelde ze geen blijdschap, maar vooral verwarring. Ze wist niet zeker of ze deze zwangerschap wel wilde. De gedachte aan opnieuw moeder worden riep vooral spanning op. Ze schaamde zich voor die gevoelens, want “je hoort toch blij te zijn?” Tijdens haar eerste zwangerschap had Brigit hoge verwachtingen. Maar de bevalling verliep anders dan gehoopt: zwaar, chaotisch en intens. Daarna volgde een kraambed dat allesbehalve roze was. Haar zoontje huilde veel, ze voelde zich uitgeput en onzeker. In plaats van te genieten, twijfelde ze voortdurend aan zichzelf. Was ze wel een goede moeder? Toen ze opnieuw zwanger bleek, kwamen al die gevoelens weer naar boven. Ze voelde zich overvallen, en het idee dat ze weer door zo’n periode moest, maakte haar angstig. Wilde ze deze zwangerschap wel echt? Een moeilijke vraag die Brigit wakker hield en niet met haar vriendinnen kon bespreken. Gelukkig kon ze terecht bij Yvonne, verloskundige coach die haar wél kon helpen met deze vraag. Yvonne luisterde zonder oordeel. Ze stelde geen standaard vragen, maar ging echt met Brigit in gesprek. Al snel wist ze de vinger op de zere plek te leggen: Brigit voelde zich geen goede moeder. Niet omdat ze het niet was, maar omdat de omstandigheden haar vertrouwen hadden ondermijnd.
door Lees meer over 13 oktober 2025
Over mannen raak ikniet uitgepraat
Alle nieuwsberichten