Andrea Ivanovic • 4 november 2024

Van onzekerheid naar een positieve mindset

Tijdens mijn zwangerschap was ik zo overweldigd dat de angst voor de bevalling elke dag aanwezig was. Ik vond het idee dat ik in een ziekenhuis moest bevallen en omringd was door onbekende mensen heel eng. Het idee dat ik dingen niet onder controle kon houden maakte me doodsbang. Dat veranderde zeker toen ik met Marieke begon te werken – mijn verloskundige-coach.


Marieke vocht samen met mij tegen die angsten. Ze introduceerde een positieve mindset en leerde me opmerkzaam te zijn op mijn gedachten. Het was een eye-opener om te merken dat ik er echt de hele dag mee bezig was. Ik vertelde mezelf de hele dag van die horrorverhalen. Van Marieke leerde ik om afstand te nemen van mijn gedachten. Ook deden we oefeningen om affirmaties te creëren, die ik elke dag herhaalde. Het hielp me niet alleen om me meer te concentreren op de kracht van de bevalling, maar ook op de positieve ervaringen die ik wilde hebben.


Marieke moedigde ook aan om een ‘bevallingsplan’ te maken, waardoor ik me eindelijk betrokken voelde bij het proces. Het voelde alsof ik weer grip op de situatie had. Door deze voorbereiding en onze gesprekken werd ik optimistisch en vol vertrouwen. Ik kon de bevalling zien als een uitdaging, waar het eerst een nachtmerrie was.


Ik voelde me eindelijk betrokken bij mijn eigen bevalproces.

Nu ik bevallen ben, weet ik zeker dat de hulp Marieke onmisbaar is geweest in het hele proces. Doordat ik wist wat ik kon doen en met een positieve mindset aan de bevalling begon, had ik het idee zelf de regie te hebben. Het was een flinke klus, ben echt de hele dag bezig geweest, maar ik ben super trots dat ik met alle hulp om me heen, een prachtige zoon op de wereld heb gezet. Ik gun iedere zwangere een Marieke!

Meer client- en praktijkverhalen

door Andrea Ivanovic 14 april 2025
Lieke vertelt over haar miskraam, nu een jaar geleden: Het overkwam mij, een miskraam. Ik weet dat het “veel voorkomt,” dat het iets is wat je lichaam vaak zelf oplost. Iedereen praat erover alsof het normaal is, alsof het gewoon een onderdeel van het leven is. Maar toen ik daar zat op het toilet, geconfronteerd met bloed en pijn na 10 weken zwangerschap, voelde het allesbehalve normaal. Het was alsof een stuk van mij werd weggerukt, een leegte die niemand leek te zien. Ik was verbaasd, zelfs een beetje geschrokken, hoeveel impact het op mij had. Het voelde alsof de wereld gewoon doorging, alsof niemand begreep hoe groot dat verlies voor mij was. Mijn lichaam had zijn ‘werk’ gedaan, maar mijn hart had het nog lang niet verwerkt. Ik voelde verdriet dat diep ging, een pijn die niet zomaar wegwaaide.  Wat me ook raakte, was hoe weinig aandacht er voor is. Het was alsof ik door moest, alsof rouw en verdriet niet helemaal gepast waren. Maar dat kon ik niet. Dit had tijd nodig. Ik moest ruimte vinden om dit te verwerken, om mezelf toe te staan verdrietig te zijn. Hoe ‘normaal’ het ook mag zijn voor anderen, het was allesbehalve gewoon voor mij.
door Kennismaken met 7 april 2025
Hoe wordt een moeder geboren?
door In de spotlight 31 maart 2025
Specialiteit: extreme zwangerschapsmisselijkheid
Alle nieuwsberichten