Aan het woord • 11 november 2024

De praktijk van: Suzanne de Windt

Niet voor één gat te vangen

Doen wat nodig of helpend is, op een uitnodigende, warme manier. Dat kenmerkt Suzanne de Windt. Wat hebben vrouwen nodig? De aanleiding om coachprakrijk IIK in Den Bosch te bezoeken kan divers zijn.


Vrouwen vergelijken graag hun kwetsbare binnenkant met de opgepoetste buitenkant van een ander. Juist dan lijkt het alsof een ander de uitdagingen in het leven ogenschijnlijk gemakkelijk afgaat. Niet is minder waar, weet Suzanne. Zij helpt vrouwen weer terug te komen naar de basis. Wie ben je, wat zijn jouw kwaliteiten en waar verlang je naar? Vragen die aan de orde komen in de begeleiding die Suzanne geeft.


Waar liggen vrouwen wakker van? Ze kunnen tobben met de veelheid aan eisen die ze zichzelf opleggen. Stress door trauma van een vorige bevalling kan je wakker houden, maar ook balans houden in het moederschap kan je kopzorgen geven. Soms houden hardnekkige patronen je tegen om te doen wat bij je past. De verschillende rollen maken een vrouwenleven rijk en interessant, maar zijn ook een valkuil. Suzanne herkent dat en gaat met jou op zoek naar wat jij nodig hebt.


Jij hebt de leiding, jij bepaalt het onderwerp. Het resultaat van een coachtraject kan verrassend voor je zijn. Er gebeurt meer dan jij had verwacht.


Suzanne is een mooi mens, niet voor één gat te vangen, positief en dat merk je. Vrouwen voelen zich veilig bij haar.

Bijzonder aan coachpraktijk IIK is dat er twee verloskundige coaches jou kunnen helpen. Suzanne en haar collega zijn beide verloskundigen en verloskundige lifecoaches. Zij helpen ook (verloskundige) professionals in nood en bieden teamcoaching aan verloskundige praktijken die naar de toekomst willen kijken.


Wil je ook groeien naar de beste versie van jezelf? Bekijk de website https://www.iikcoaching.nl/# of stuur Suzanne een berichtje op info@iikcoaching.nl.


Meer client- en praktijkverhalen

door Andrea Ivanovic 14 april 2025
Lieke vertelt over haar miskraam, nu een jaar geleden: Het overkwam mij, een miskraam. Ik weet dat het “veel voorkomt,” dat het iets is wat je lichaam vaak zelf oplost. Iedereen praat erover alsof het normaal is, alsof het gewoon een onderdeel van het leven is. Maar toen ik daar zat op het toilet, geconfronteerd met bloed en pijn na 10 weken zwangerschap, voelde het allesbehalve normaal. Het was alsof een stuk van mij werd weggerukt, een leegte die niemand leek te zien. Ik was verbaasd, zelfs een beetje geschrokken, hoeveel impact het op mij had. Het voelde alsof de wereld gewoon doorging, alsof niemand begreep hoe groot dat verlies voor mij was. Mijn lichaam had zijn ‘werk’ gedaan, maar mijn hart had het nog lang niet verwerkt. Ik voelde verdriet dat diep ging, een pijn die niet zomaar wegwaaide.  Wat me ook raakte, was hoe weinig aandacht er voor is. Het was alsof ik door moest, alsof rouw en verdriet niet helemaal gepast waren. Maar dat kon ik niet. Dit had tijd nodig. Ik moest ruimte vinden om dit te verwerken, om mezelf toe te staan verdrietig te zijn. Hoe ‘normaal’ het ook mag zijn voor anderen, het was allesbehalve gewoon voor mij.
door Kennismaken met 7 april 2025
Hoe wordt een moeder geboren?
door In de spotlight 31 maart 2025
Specialiteit: extreme zwangerschapsmisselijkheid
Alle nieuwsberichten